Serin bir yolda yürüyeceğim, henüz yıkanmış çamaşırları asacağım balkona, buram buram temizlik kokacak bütün çiçekler. Toprağımda bir orman bitecek ve ben şarkılar söyleyip şiirler okuyabilmenin mutluluğu ile ağlayacağım, gülerek. Evden çıkmayacağım diye söylenip dururken, gürültülü sokaklarda buluyorum kendimi, okşayışlar ve misketlerle. Karışıveriyorum çocukların arasına, kendimi arıyor gibi. İçimde ezilmiş zaferler, ritmimi anlayan yok. Gülebildiğim zamanlar...
