insan gölgeleri, yenilgi seviyor
başka yenilgiler o gölgeleri büyüten
başkalarının yenilgileri…
rüzgâra karşılık vermeyeceksem
ne diye büyük konuşup sustum? soracaklar
ağlanacak şeyler halen çok içimde
susmaya dahli var onların
gülmenin tek umut kaynağı olduğu yerde
herkes kangren oldu herkes kesti parmağı
onun da vardır gayesi, böyle denilecek;
hızıra da yetiştik bi gayret…
anlık duygunun bu kadar ortalara saçılması
ne tuhaf
hazırlıksız yakalanmanın perde arkasında
sarkastik timler korku arıyor
buldukları bir avuç aynı…
sevdiğim cümlelerin peşindeyim ben
cebimde taşıdığım kendi gerçekliğim
olamazlarım ahlarım vahlarım
çabuk yazılmadığı belli hepsinin
oysa götürecek gibi durmuyor mu
rüzgârı insanın hepsini?
aradığım nahif manzaralarda kendimin oluşu
titremelerle heyecanlarla buralara geldi
yolu yarılamak değilmiş bu
hatta tam tersi
gittiğinin bir o kadarını boş yere dönmek demekmiş
sadece susunca anladığım gerçekler bir denekmiş…
sevmediler sessizliği
çuval çuval doldurana kadar bu memnuniyetsizliği
canım çıktı, aynı yerden bir daha aldım
kolay affettim buna haiz kolay unutuldu düşler
vurgum dahil bir lokma hasretin bekçisi değilim artık…
güneş batınca sevdiğim kelimeler
bir yerden doğuyor, bu tesadüf değil
neredense nereden, kovalamayın, hit olmasın
bir yolunu buluyor yine kuyruğuma basıyor
zweig olur kuzukulağı mantarı olur kuralsızlık olur
e aczin sokumundan gelmişiz
endam görününce boşlukta tatmin olduk
daha damar yolu yok arsızlığa…
yağmurdan sonra silinmeyen her şeye
bir borcumuz var
ben eskiden sayıyorum
bu zamana kadar gelen nefesimi
diyecekler nereden geliyor bu bolluk?
neredense nereden, sormayın, hit olmasın…
Resim: Temur Köran
Bir Cevap Bırakın