hangi tanrının esiriyiz
-ki, güneş burada nasıl soldu-
burada!
bu esrarlı bir tarihe uzanan kapılarda
leylaklar uzardı:
modigliani boynu kadınlar
ay yüzüyle tül perdeler aralığından
çiçek sulayan parmaklar
ayrılık kokardı
her yer kapalı bir hüzün kokardı -ıpıssız-
karanlık bir yaraydı
geçmiş zamanlardan o eski aşklar
veda kokardı eksik tanrıların
yalnız bıraktığı gönüller
her ruh birbirine yabancı şimdi
şehrin varoşları saraylara yabancı
öyle bir ülke ki
ruhu ince, kalbi hüsran kokusu
anneler veda kokardı
bir lale bükerdi boynunu: işvesi
bir çayır ağlardı bir çiçeğin ölümüne
Bir Cevap Bırakın