Yazar: Ertekin Akpınar

gülüşünüz bir mağaranın karalık tarihini aşıyor artık-Turgut Uyar Unutamadığım ve unutamayacağım bir yürüyüşü hatırlıyorum. Özlemlerimizin, tutkularımızın ve hayat üzerine arayışlarımızı konuştuğumuz, o yürüyüşü hatırlıyorum. Unutulmaz sözcükler konuşmuştuk o yürüyüşte. O sözcüklerin hepsini sakladım. Atilla İlhan’ın, söylediği gibi, ‘mıh’ gibi sakladım. Hayatı iliklerime kadar hissettiğim o yürüyüşü hiç unutmadım. Unutamam da. O yürüyüşten, çok şey öğrendim....

[Kanser olduğum bana bildirildikten sonra şunu düşündüm; bunu hak edecek ne yaptım?] Susan Sontag, Rolling Stone söyleşisinden [Hırpalandığım için oldu zaten bunlar. Bunca zaman hep hırpalandığım için.]-İyilik, s. 189 “Buraya kadar olduğu bildiğim hayatın kalanını yaşamak.” s. 53. Bu, bir roman için çok fazla bir kilit cümle. Aynı zamanda sahici ve içten bir dil. Aylardır,...

Dünya’dan gittiğiniz günden beri, kalbim ağrıyor. Hayattan bu kaçıncı sekişim, bilmiyorum. Hala nasıl yaşıyorum, onu da bilmiyorum. Nasıl bir güç varsa bu köhne kalbimde… Bu halde beni görseydiniz, çok kızardınız. “Boşuna izlemişsin filmlerimi, seninle konuşarak nefesimi gereksiz tüketmişim” derdiniz. Bundan eminim. O çünkü, Yavuz Özkan’dı.  Güçlüydü, çok güçlüydü. Güçlü olmanın ne demek olduğunu, bana öğretendi....