Yağmur doğum günüm benim
Umuttu karanlığı delip büyümek
Güneşe uzansam kızarlardı belki
Gölgeye saklansam hüzün
Biraz çıplaktım ve tek
Kır uzakta, saksım dar
Kuş olsaydım derdim, toprak gücenirdi
Uslanacak gibiydim balkon göklerinde
Hem meraktı hem korku gelecek
Hüzünler sevinçlerle denk
Kolay değil bir tohumdan dünyaya yürümek
Öyle çok sevenlerim de vardı
Okşarken boynumu kopartacak sandığım
Gecelere çiçeklerimce kokup yayılmaktı amacım
Akşamınız boğdukça kanlı haber bültenlerinde
Bir pencere bir balkon sakince durdum
Biraz hava almak yetecek
Başını alıp gidemeyen herkes için
Böyledir çiçek çok ve ağır kendine
Ne yapsan kısacık hayat
Yavaştan solmalıydı öyleyse
Güzel mi sanırsınız?
Üstünde aykırı bir renk taşımak
Bedeli ağır taç yaprağı kederlere sahip olmanın
Güneş yağdırırdınız bilmeden üzerime
Oysa kuytuların dilini bilir, yağmurda açarım.
Sanırdım hiç bitmeyecek bu tomurcuklar
Dünyaya bir isim de ben koyacağım
Sarhoşluğumu bulaştırarak sözcüklere neşeniz olacağım
Darda, yalnız kalana eş
Haksızlığa uğrayana adalet…
Tartımda gıdım gıdım
Tartarak bütün sesleri yaşlı yeryüzüne
Genç bir tebessüm olacaktım sözde.
Ne çabuk açtım son gülümü
Geldim geçeceğim telaşlı saatlerinizden
Bekliyorum tekrar karanlığa gidişimi
Ölüm
kayıtsız bir el, bir ayak
Koparttı koparacak
ezdi ezecek.
Bir Cevap Bırakın