Beyaz kurnadan su içen
Kuşların bekçisidir o:
Ak güvercinler eğildiğinde suya,
Kol kanat gerer,
Kim onun gözüne girer
Kalbinde yer ederse
Bir acı ıslık gibi geçen hayat
Turnanın gözünde sona erer:
Bakar aşağılara, süzer
Son bir bakışın güzelliğiyle
Daima ilktir o gezinti ve dala konma
Sulardan içersin ve sessizdir.
Borcu ödenmiş bir gece,
Yalın bir gece aşağılarda bir yerde
Belki Tanrı’nın yuvalandığı yerde
Pek çok başka tanrı da vardır.
Kaplam susar bir başka boyutta
Ve sonsuz bir bakışla, turnam
Elveda der gecenin yoksul damından
Sevişen bir çiftin dudakları değer…
Neye? İşte orada bir kuytuda yuvalanır
Hep yuvalanır, her an ve İslam
Bir buyruk olarak acısını alır
Bu sessiz suda, hayat denen ıslığın.
Islanalım, gezelim, görelim ve belki
Bir gün, yasa da yazar elbet, kitabî bir
Duruş yoktur, durmak ve hareketlenmek
Hep bir değişke olagelir.
Hep vardık belki ve bir yere yürüyorduk
Bir yer de yoktur elbet ama yürünüyorsa
Öyle denir, bu en kadim dostu olmaktır
Sessiz suda biriken acı ıslığın.
Herkeste bir parça vardır, herkes
Bir sessiz gecenin adını çözmek
Ve yuvalanmak için böğrüne doğru
İki adım daha, bir daha.
Çırpıyor kanat, kanat çırpmakla
Göz gezmekle, gaga çiğnemek
Yutak üflemek, kulak duymakla:
Ve eski bir alışkınlığını bırakır kişi
Bazen, uykuda.
Resim: Giorgio de Chirico
Bir Cevap Bırakın