Yazar: Oğulcan Yiğit Özdemir

Genç, yoksul bir taş Çakıldan yolda, düşerek Travertenleri andıran Islak cüssesini eritiyor, Korkusuzdu, zor anda Delik deşik oldu Yıldızların bakışı yazın Kursağında kalır itirazın. Yaslanmak istersin, Uzaklaşır giderek bugün Uzakta bir gemi batıyor, Gözbebeklerim şişiyor: Şişme bir bot gibi, Binip, uzaklaşıyorum Ve bırakıyorum cüssemi! Şu emanetçi dükkânına, Düşlerim, aniden Toplansın için gözlerimde Sımsıkı tutarken bu...

Hiçbir şey hiçbir zaman hiçbir yere Gitmedi, gitmez, gitmeyecek Ve bilinmeyecek ıslak dudakların arası Kaç santim. Yok olacak bütün yıldızlar, Yalnızca yenilerini doğurmak için Ve doğduklarında onlar bir ışık huzmesinden Gayya geri dönecek, milyon yıl sonra Ve her şey daimi devinir, Hiçbir şey hiçbir zaman hiçbir yere Gitmedi, gitmez, gitmeyecek.       Azalacak gündüz...

Portakal rengi denizde, Sertleşen yosunlar, karışıyor Sonsuz bireşimle güç besinlerine Ölümsüz kırk kuşun Sorgusuz yeşeren, öylesine Kentleri burgulanır, Sırf biri istedi diye. Tırtıllar yağ bıraktı, Yolundu, değişti, aşındı Yüce bir yaprak bir çınara sığınır Hortumda sürüklenen çekirgeyi Seçebiliyor musun? Görüyorsunuz, “En zengin ırmaklar çoraklaştı” Kurtlar bir inip bir şişen göğüsleriyle: Yu-yu-yu! Gör bu kurtuluşta pişen...