Metamodern sanatı anlayabilmek için öncelikle “Metamodern” kavramından hareketle “Metamodern Sanat”a ulaşmak gerekir. Dünyadaki tüm dönem belirlemeleri sadece kabule dayanır ve her dönem hala devam eden önceki ve sonraki dönemlerle birlikte iç içe varlığını sürdürür. Dünyada şu an her bir dönemi yaşayan topluluklar ve bireyler mevcuttur.
Ülkemiz için şu an çok yabancı olan Metamodern kavramı hakkında yerli kaynak bulma sıkıntısı mevcuttur. Bu nedenle yabancı kaynaklara başvurulmak zorunda kalınmaktadır. Ülkemizde metamodern konusunda yazılmış kitaplardan birinin yazarı olan Neslihan Ekim Metamodernizm ve Tiyatro, adlı kitabında konuya şu şekilde yaklaşmaktadır “ metamodernizm, bağlılık, duygu ve hikâye anlatıcılığını vurgular. Evet, gezegen ölüyor, ama belki bununla ilgili bir şeyler yapabiliriz. Evet, hepimiz ortadan kaybolacağız ve nihayetinde kimse bizi hatırlamayacak! Metamodernizm ile hikâyenizin önemli olması için tarih yazmanıza gerek yok. Ve tarih yaratmak, hikâyenizin de önemli olduğu anlamına gelmez. Metamodernizm, arada olanı keşfetmekle ilgilidir. Bir sonraki gelişim aşaması için sosyo-politik bir vizyon olarak düşünülebilir. “
Bu çalışmayla temel amacım sanat dünyasının farkındalığını sağlamak için metamodern ve metamodern kavramlarını öncelikle ortaya koymak ve buradan da bir tartışma ortamı yaratmaktadır. Bu güne kadar ülkemizde bu konuları doğrudan gündeme taşıyan ve olmadığı gibi metamodern sanat yaptığı iddiasıyla ortaya çıkan sanatçıyla da karşılaşmadım. Metamodern bir estetik; tıpkı her dönemin sanat eserlerinde gözlemlediğimiz gibi bir şeydir. Sanatçı modern veya metamodern estetik anlayışıyla bir çalışma ortaya koymak için yola çıkmaz, yaratıcının amaçlaması ve tüm çalışmasını bu standarda bağlaması gereken bir şey değildir. Burada görevin estetik algılama düzeyi yüksek sanat entelektüeli ve sanat eleştirmenlerine düştüğü düşüncesindeyim.
A-Metamodern Kavram:
Metamodernizm anlamı Metamodernizm felsefedir, Metamodern vizyon olup, Metamodernizm, yeni milenyumun başlangıcından günümüze kadar kültür ve toplumdaki süreçleri ve olguları tanımlar. Bu kavram, 2010 yılında Hollandalı lozoar Timotheus Vermeulen ve Robin van den Acker tarafından Metamodernizm Üzerine Notlar adlı makalelerinde tanıtıldı. “Meta‑” öneki, terime ve dünyanın güncel algısına dair belirli bir anlayış oluşturur. Bu Yunanca önek üç anlama sahiptir: yanında, arasında ve sonra. Filozoflar, metamodernizmin aynı anda ve üç boyutlu olarak görülmesi gerektiğini savunurlar: epistemolojik olarak postmodernizm ve modernizm “yanında”, ontolojik olarak postmodernizm ve modernizm “arasında” ve tarihsel olarak onlardan “sonra”.
Üç önemli husus
- Metamodernizm, postmodernizmin düşüşünün habercisi değildir, hatta onun olumsuzlanması bile değildir. Geleneksel, modernist ve postmodern değerler, toplumun eşitsiz gelişimi ve bir değer kümesinden diğerine kademeli geçiş nedeniyle küresel toplumda metamodern değerlerle birlikte uzun süre bir arada var olacaktır.
- Metamodernizm, modernizm ve postmodernizmin temellerine dayanarak ve bunları sürekli yeniden düşünerek, bunlar arasında gergin diyalektik çelişkiler oluşturur ve böylece karşıt kavramların yeni bir nitelikte daha da gelişmesine ve birleşmesine katkıda bulunan bir çatışma yaratır.
- Tarihsel olarak metamodernizm postmodernizmden sonra ortaya çıksa da, tüm antropolojik alanlarda baskın bir konuma sahip değildir. Ancak, dünyayı ortak bir bütün oluşturan birçok parçaya bölen postmodernizmin aksine, metamodernizm dünyayı ve kültürü ortak bir hakikatin parçaları olan, her birimin önemli ve kendi kendine yeterli olduğu tek bir ortak anlam akışı olarak algılar. Snobluk, seçkincilik için yer yoktur. İçinde yüksek ve düşük kültür yoktur.
Ancak metamodernizm, buyurucu bir felsefe kavram değil, diyalektiğin yeniden ortaya çıktığı, yakın zamana kadar istikrarlı ve yerleşik konumları ve meta anlatıları sürekli sorgulayıp yeniden düşündüğü, içinde bulunduğumuz tarihsel anın betimleyici bir karakterine sahiptir
B-Metamodern Kişi:
Metamodernizm, ortada bir yerde, yakalanması zor bir hakikattir. Kültür ve toplumun daha fazla gelişmesini artık tatmin edemeyen postmodern değerlerin çıkmazında kendilerini bulan metamodern kişi, hakikat ve onun anlaşılmasıyla yeni bir ilişki kurmaya çalışır. Mutlak hakikat, kişi ve gerçeklik arasındaki bu ilişki, ortak, kafa karıştırıcı olmayan diyalog ve ortak yaratım sayesinde kurulur – “yeni duyarlılık”. Ve her şeyden önce, bu içe dönüş, öz-yansıtma ve hakikatin öznel deneyimi yoluyla, bir kişi tarafından, bireyselliği aracılığıyla kırılarak ortaya çıkarılır.
Yeni Duyarlılık: Metamodern kişi, kendisi için apaçık olan duygu ve kirlerin bir başkası için apaçık olmayabileceğini fark eder, bu sayede bir başkasının öznelliğiyle empati kurabilir, ancak kendisini bir başkasından olumsuz bir şekilde ayıramaz. Bu, kişinin aynı anda birkaç bakış açısını ele almasını, zıt kirleri algılamasını ve sonuç olarak daha bütünsel, doğrusal olmayan bir şekilde olaylar ve olgular dizisini algılamasını sağlar.
Hayat bir performanstır: Metamodern bir insanın özelliklerine sahip insanlar, öncelikle yaratıcı potansiyellerini ortaya koyabilecekleri ve gerçekleştirebilecekleri yere kendilerini koyarlar. Yaşam ve sanat arasındaki sınır kaçınılmaz olarak çözülür, onları tek bir bütün halinde birleştirir ve insan yaşamını bir sanat eseri haline getirir. Bunu yapmanın en yaygın yolu, sahnesi giderek sosyal ağlar haline gelen performanslardır.
Sosyal medya performansları: Kişi burada estetik bir bağlam oluşturabilir, kendi anlamlarını buna yükleyebilir ve kendi kişiliği etrafında “mitler” yaratabilir. Bu performanslar hem yazarın hem de izleyicinin normu kısa bir an için aşmasını ve onları geride tutan sınırları yeniden düşünmesini sağlar.
Atmosfer yaratmak: Metamodern insan, içsel ve dışsal diyaloğun yanı sıra gerçeği kavramak için “atmosferler” yaratarak gerçeklikle ortak yaratıma girer. Atmosfer, hem özne hem de algı nesnesi için ortak bir gerçeklikte kavranmadan önce hislerin ve kirlerin deneyimine dayanan bir nesneyle sözel olmayan iletişim olarak anlaşılır ve öznenin fiziksel olarak algılanamayan özünün kendisi tarafından deneyimlendiği için ideal bir yapıya sahiptir ve bu da gerçekle iletişimsel birliğin gerçekleşmesine katkıda bulunur.
Formların birleşimi bir atmosfer yaratır: Alman filozof Gernot Boehme, mimarinin izleyiciyi aktif olarak etkileme yeteneğini “atmosfer”in bir örneği olarak gösterir. “Bakanı etkileyen formların kendisi değil, bunların bir araya gelmesiyle oluşan atmosferdir.” Ancak, yalnızca mimari veya sanat eserinin değil, algılanan diğer her nesnenin de kendine özgü bir atmosferi vardır.
Yeni samimiyet: Modernist bir insanı tanımlamada bir diğer önemli terim “yeni samimiyet”tir. Metamodern nesli, birbirleriyle çatışmadan bir arada var olan çelişkilerle karakterize edilir, bu sayede kültürün doluluğu insanlara gösterilir, burada utanmadan ve cehaletten uzak bir şekilde tüm müzik, edebiyat vb. türlerini aynı anda algılamak ve sevmek mümkündür, çünkü metamodernde yüksek ve alçak yoktur. Yine de, her öğenin önemli olduğu, başkalarının bakış açısından gülünç görünebileceklerini fark ederken bile samimi duygular yaşamanıza izin veren tek bir akış vardır.
Hata yapmak sorun değil! : Metamodern insanın hatalara karşı tutumu, bunların gelişimin bir parçası olduğu ve her an yeni bir davranış stratejisiyle düzeltilebileceği anlayışıyla yumuşar. Bu, birincil güvenlik ihtiyacını karşılar ve daha fazla gelişime ve yerleşik normların ötesine geçmeye katkıda bulunur.
Bizim oyunumuz: Metamodern insan, hayatı ilginç bir oyun, sürekli olarak gelişimi için kendisine görevler verilen yaratıcı bir deney olarak algılar. Bu görevlere fırsatlar denir ve tamamlamadığınız görevlere meydan okumalar denir – fırsatı tekrar elde etmek için güç testleri. Metamodern insan, oyunu durduramayacağınızı veya oyunun kurallarını terk edemeyeceğinizi anlar, bunun yerine metamodern insan, oyun oynarken kuralları değiştirir, çünkü süreklilik yanıltıcıdır ve değişiklikler kaçınılmazdır ve bu değişikliklerin olumlu mu yoksa olumsuz mu olduğu yalnızca ona bağlıdır.
Olmak mı, olmamak mı?: Karşıtlıklar arasındaki salınımlar, bir kişinin herhangi bir olguyla ilişkilendirilmediğini ve nihayetinde hiçbir şeyle özdeşleştirilmediğini açıklar. Metamodern Hamlet, olması veya olmaması istendiğinde, ikisinin arasında bir yerdeki Mutlak kaçınılmaz gerçek olarak sonsuz değişken “veya”yı seçecektir.
C-Metamodern Sanat:
Metamodern sanat konusuna girmeden önce, konuyla ilgili kavramları ve özellikle sanat eserinden neyi kapsadığını tanımlamakta yarar bulunmaktadır.
Sanat eseri, varoluşuyla üç yönlü iletişimi sağlama yeteneğine sahip sembolik bir nesnedir:
- İzleyicinin sanat eseriyle iletişimi.
- İzleyicinin sanat eseri hakkında kendisiyle iletişimi, izleyicinin iç dünyasını ve içeriğini yansıtması.
- İnsanlar arasında bir iletişim aracı olması.
İnsan Hayatı = Bir Sanat Eseri: Metamodern bir insanın özelliklerine sahip insanlar, kendilerini her şeyden önce yaratıcı potansiyellerini ortaya koyabilecekleri ve gerçekleştirebilecekleri yere koyarlar. Bu kişiler yaşam ve sanat arasındaki sınır kaçınılmaz olarak çözülür, onları tek bir bütün halinde birleştirir ve insan yaşamını bir sanat eseri haline getirir. Bunu yapmanın en yaygın yolu, sahnesi giderek sosyal ağlar haline gelen performanslardır. Kişi orada estetik bir bağlam oluşturabilir, içine kendi anlamlarını koyabilir ve kendi kişiliği etrafında “mitler” yaratabilir. Bu performanslar hem yazarın hem de izleyicinin normu kısa bir an için aşmasını ve onları geride tutan sınırları yeniden düşünmesini sağlar.
Çok Boyutluluk: Metamodern sanat, aynı anda birçok konumu göz önünde bulundurarak çok boyutluluğa çabalar. Öznel ve nesnel, kurgusal ve gerçek, geçmiş ve şimdi, sanal ve gerçek arasında sürekli olarak salınan sanatçı, duyguların, kirlerin ve hislerin yansıması yoluyla kendisinde destek aramaya zorlanır ve bu da sanatta sanatçının özgünlüğünün ve dünyaya ilişkin algısının en önemli olduğu “yeni bir romantizm” yaratır.
Yeni Romantizm: Yeni romantizm, sanatçı ile izleyici arasında, birini gücendirme veya gücendirme korkusu olmadan, onu gerçekten neyin endişelendirdiği ve ilgilendirdiği hakkında açık bir sohbettir. Bu, kaybolan değerlere geri dönüş, dünyanın kültürel bagajının saygılı bir şekilde yeniden düşünülmesi, oyunun kurallarını değiştirme girişimiyle geleneksel gerçeklik görüşlerinin yeniden değerlendirilmesidir. Ve pragmatik romantiklerin temel görevi, belirli bir zamanda ve belirli bir yerde edinilen ortak deneyimi ifade etmek, duyguların yapısını ve zamanımızın atmosferini aktarmak, süreçlere odaklanmak ve kültür ve toplumdaki fenomenlerin oluşumunu dikkatlice gözlemlemektir.
Gerçekliğin Duyusal Bilişi İçin Atmosfer: Yeni romantizmin estetiği doğrudan öznel algıya ve algı nesnesi ile özne arasında gerçekliğin duyusal bilişi için “atmosferin” yaratılmasına yöneliktir. Böylece, bir ortak yazar olarak, izleyici sanatla temasa geçerek onu duyusal olarak deneyimler, kişisel deneyimi ve bilgisine dayalı yeni anlamlar sunar ve estetik haz ve duyusal temas, gerçekliğin çok boyutluluğunun farkındalığı ve meta-anlatıların yeniden düşünülmesi elde eder.
Değerli Kültür Parçaları. Modern sanatçılar giderek daha fazla geçmiş kültürün parçalarını kullanıyor, kendi bireyselliklerini bunlar aracılığıyla kırıyor, böylece bugünü yansıtıyor ve geleceğe bir ışık huzmesi sağlıyor. Bu parçalar geçmişten gelen sanatsal stiller, imgeler, teknikler ve araçlardır. Ve bu parçaları kullanmanın amacı, daha önce yaratılanın güzelliğini ve mükemmelliğini, stile ve malzemeye karşı şükran ve saygıyla kutlayan güzel bir mozaik yaratmaktır. Yeni bir şey yaratmadan önce etrafınıza bakın ve uzun süre keşfetmenizi gerektiren bin yıllık kültür parçalarından oluşan bir dağın tepesinde durduğunuzu fark edeceksiniz.
D-Metamodern Sanatın 5 Önemli Yönü
Metamodern Sanat / Metamodern Çağda Çağdaş Sanat, 21. Yüzyılın başlarında ortaya çıkan, modern ve postmodern unsurların harmanlanmasıyla karakterize edilen çağdaş bir sanat hareketidir. Hareketle ilişkilendirilen sanatçılar, ironi, nostalji ve oyunculuk duygusunun yanı sıra gerçek ile sanal arasındaki etkileşime odaklanmalarıyla bilinirler. Genellikle teknoloji ile insan deneyimi arasındaki ilişkiyi ve dijital çağın gerçeklik anlayışımızı nasıl şekillendirdiğini araştırırlar. Hareket hala genç ve gelişmektedir ve tanımı hala tartışılmaktadır. Aşağıda metamodern sanatın beş önemli yönü bulunmaktadır.
Tanınmanın Zevki: Tanınmanın verdiği haz, metamodern sanatın önemli bir yönüdür. Bu haz, izleyicinin eserde kullanılan çeşitli göndermeleri ve taklitleri tanıma ve anlama yeteneğinden kaynaklanır. Metamodern sanatta, tanınma, pastiş, parodi ve hiciv gibi çeşitli taklit biçimlerinin kullanımıyla elde edilebilir. Bu teknikler, izleyicinin eserin göndermelerini ve kültürel bağlamlarını tanımasını ve anlamasını sağlar. Tanınmanın verdiği haz, izleyicinin eserle daha derin bir düzeyde bağ kurmasını sağlayan tanıdık görsel stiller, temalar ve motiferin kullanımıyla da elde edilebilir.
Sanatta gerçekliğin taklidi veya temsili olan taklit, sanat tarihinde merkezi bir kavram olmuştur. Metamodern sanatta taklit, genellikle izleyicide bir tanınma ve aşinalık duygusu yaratmak, nostalji ve geçmişe bir bağlantı hissi uyandırmak için kullanılır.
Bu, geleneksel tekniklerin ve stillerin kullanımında ve günlük nesnelerin ve imgelerin dahil edilmesinde görülebilir. “Tanınmanın sevinci”, sanatın konusunu tanımaktan ve onunla özdeşleşmekten gelen hazza atıfta bulunur. Metamodern sanatta, bu, taklit kullanımı ve bilindik temaların ve imgelerin keşfiyle artırılabilir.
Atmosfer: Metamodern sanatta atmosfer kavramı, sanat eserinin ilettiği duygu veya ruh halini ifade eder. Bu, renk, ışıklandırma, kompozisyon ve diğer tekniklerin kullanımıyla elde edilebilir. Metamodern sanattaki atmosfer, duyguları uyandırmak ve bir yer veya zaman duygusu yaratmak için kullanılabilir. Ayrıca bir mesaj veya kir iletmek veya izleyicide belirli bir duygusal tepki yaratmak için de kullanılabilir. Metamodern sanatta atmosfer, sanat eserinin ayrılmaz bir parçası olarak görülebilir ve genellikle izleyiciyi esere çekmek ve daha derin bir duygusal bağ yaratmak için kullanılır. Sanatçı, çalışmalarında belirli bir atmosfer yaratmak için sembolizm, metafor ve diğer edebi araçları kullanabilir ve yüzeysel seviyenin ötesine geçen bir derinlik ve anlam duygusu yaratabilir.
Metamodern Sanatın Şekilleri ve Formları: Metamodern sanatta, sanat eserinin şekilleri ve biçimleri gerçekliğin karmaşıklığını ve çok katmanlı doğasını yansıtmak için kullanılabilir. Metamodern sanat genellikle çeşitli şekilleri ve biçimleri bir araya getirerek dünyanın çeşitli ve sürekli değişen doğasını yansıtan kolaj benzeri bir etki yaratır. Metamodern sanatın şekilleri bir gerilim ve belirsizlik duygusu yaratmak için kullanılabilir. Örneğin, geometrik şekillerin kullanımı bir düzen ve istikrar duygusu yaratırken, organik şekillerin kullanımı bir kaos ve belirsizlik duygusu yaratabilir. Metamodern sanatçılar farklı şekilleri bir araya getirerek bir gerilim ve belirsizlik duygusu yaratabilirler. Metamodern sanatın biçimleri ayrıca gerçekliğin karmaşıklığını yansıtmak için de kullanılabilir. Metamodern sanat genellikle izleyici için çok boyutlu ve çok yönlü bir deneyim yaratmak için resim, heykel ve dijital medya gibi farklı stilleri ve ortamları bir araya getirir. Farklı biçimlerin kullanımı geleneksel ve çağdaş sanat biçimleri arasındaki ilişki hakkında yorum yapmak için de kullanılabilir. Görsel öğelere ek olarak, metamodern sanat genellikle çok duyulu bir deneyim yaratmak için performans ve video ve diğer ortamları bir araya getirir. Farklı formların kullanımı izleyicide nostalji, özlem ya da melankolik hisler de yaratabilir; zira metamodernizm sıklıkla çağdaş kültürde belirli değerlerin ve ideallerin kaybını yansıtır.
Yeniliğin Zevki: Yeniliğin verdiği haz, metamodern sanatın önemli bir yönüdür, çünkü metamodern durumu karakterize eden yeni ve heyecan verici deneyimler için sürekli arzuyu yansıtır. Metamodern sanat genellikle gelenek ve yenilik arasındaki gerilimi araştırır ve tanıdık temaları veya kirleri ifade etmenin yeni yollarını bulmaya çalışır. Bu bağlamda, metamodern sanatçılar genellikle farklı stilleri veya ortamları karıştırmak veya çalışmalarına yeni teknoloji veya ortamlar dahil etmek gibi bir yenilik duygusu yaratmak için çeşitli teknikler kullanırlar. Örneğin, bir metamodern sanatçı yeni bir tür sanat yaratmak için geleneksel resim tekniklerini dijital teknolojiyle birleştirebilir. Dahası, metamodern sanattaki yeniliğin verdiği haz, izleyicinin önyargılarını sık sık sorgulaması ve onları dünya hakkında farklı düşünmeye teşvik etme biçiminde de görülebilir. Metamodern sanat, taze bakış açıları ve sanatı deneyimlemenin yeni yollarını sunarak bir heyecan ve yenilenme duygusu sağlayabilir ve insanın yenilik arzusunu yerine getirebilir. Özetle, yeniliğin verdiği haz, metamodern sanatın temel bir özelliğidir; çünkü yeni ve heyecan verici deneyimlere duyulan sürekli arzuyu yansıtır ve izleyicinin önyargılarını sorgulayarak heyecan ve yenilenme duygusu yaratır.
Gerçekliği Kavramsallaştırmanın Büyüsü: “Sanatçıların gerçekliği” kavramı, sanatçıların dünyaya dair benzersiz bir bakış açısına sahip oldukları ve çalışmalarının kişisel deneyimlerini, duygularını ve algılarını yansıttığına atıfta bulunur. İnsanlar bu kavramdan etkilenir çünkü sanatçının zihnine dair bir içgörü kazanmalarına ve çalışmalarının ardındaki motivasyonları ve kirleri anlamalarına olanak tanır. Birçok insan, bir sanatçının kişisel deneyimlerinin ve duygularının sanatı aracılığıyla nasıl ifade edilebileceğini ve başkaları tarafından nasıl yorumlanabileceğini görmeyi ilginç bulur. Ek olarak, “sanatçının gerçekliği” kavramı, çalışmaya bağlam ve anlam sağlayabildiği için sanatın kendisinin daha derin bir şekilde anlaşılmasını ve takdir edilmesini sağlar. Ayrıca başkalarına kendi yaratıcılıklarını ve duygularını keşfetmeleri için ilham verebilir.
Metamodern sanatta gerçekliği kavramsallaştırmaya duyulan hayranlık, teknolojinin ve dijital medyanın dünyaya ilişkin anlayışımızı nasıl değiştirdiğini keşfetme arzusundan kaynaklanır. Bu hareketin sanatçıları, teknolojinin ve internetin yeni iletişim ve bağlantı biçimleri yaratma biçimiyle ve bu araçların gerçeklik algımızı nasıl değiştirdiğiyle ilgilenmektedir. Gerçekliğin doğasını ve onu deneyimleme biçimimizi sorgulamak için sıklıkla ironi, nostalji ve şakacılık duygusu kullanırlar. Ayrıca, gerçek ile sanal arasındaki çizgileri bulanıklaştıran ve özgünlük ve özgünlük kavramlarımıza meydan okuyan eserler yaratmak için dijital ve yeni medya dahil olmak üzere çeşitli ortamlar kullanma eğilimindedirler.
E-Metamodern Sanat Manifestosu
Metamodern sanat, yeniliği benimser ve modernizm ile postmodernizmin ikili karşıtlıklarını reddederken gelenek ve inovasyon arasında denge kurmaya çalışır. Empati, iş birliği ve disiplinlerarası yaklaşımlara değer verirken önyargılara meydan okumak ve gerçek ile sanal arasındaki çizgileri bulanıklaştırmak için çeşitli ortamlar kullanır. Hareket, gerçekliğin karmaşıklığını yansıtırken ve empati ve anlayışı teşvik ederken yansımayı ve büyümeyi teşvik eden etkili sanat yaratmayı amaçlar.
Metamodern sanat, dinamik bir akış hissi yaratır ve başkalarını daha kapsayıcı, şefkatli ve umutlu bir dünya yaratmaya davet eder; taklit, pastiş, saygı duruşu, parodi ve hiciv gibi teknikleri kullanarak çağdaş kültür ve toplum hakkında yorum yapar ve eleştirir. Yeniliğin gücüne değer verir, geleneksel sanat biçimleriyle bağlantısını sürdürürken yeni teknolojileri ve dijital medyayı benimser ve empati, anlayış ve bağlantı uyandırmayı amaçlayan çok boyutlu ve çok yönlü bir deneyim yaratır; toplumsal ve kültürel değişim için bir katalizör görevi görür. Metamodern sanat manifestosu, gelenek ve yenilik arasında bir denge savunur, postmodernizmin alaycılığını reddeder ve umut, iyimserlik ve samimiyeti benimser.
- Metamodern sanat, modernizm ve postmodernizmin ikili karşıtlığını reddeder, bunun yerine her ikisinin unsurlarını birleştirerek yeni ve benzersiz bir şey yaratır. Gelenek ve yenilik, ironi ve samimiyet arasında bir denge kurmaya çalışır, sanatta mümkün olanın sınırlarını zorlar.
- Farklı unsurlar arasındaki dinamik bir gerilimle karakterize edilen Metamodern sanat, yeni bir sentez yaratmayı amaçlar. Özgünlük ve özgünlük kirlerine meydan okumak, sınırları zorlamak, statükoyu sorgulamak ve teknoloji ve dijital medyanın gerçeklik anlayışımız ve dünyadaki yerimiz üzerindeki etkisi hakkında bir diyalog yaratmak için çeşitli ortamları benimser.
III. İzleyiciyi ilhamlandıran ve dönüştüren duygusal olarak yankılanan sanat, Metamodern sanatın bir özelliğidir; empati, anlayış ve bağlantı uyandırır. Çok boyutlu ve çok yönlü bir deneyim yaratmak için resim, heykel, dijital medya, performans ve enstalasyon gibi farklı formları kullanır.
- Metamodern sanat, geleneksel sanat formlarıyla bağlantısını korurken yeni teknolojiler ve dijital medya kullanarak çoklu bakış açıları ve anlam katmanlarıyla karakterize edilir. Geleneksel sınırları ve hiyerarşileri aşar, deneyselliği ve oyunculuğu benimser.
- İroni ve samimiyet, umut ve nostalji arasında bir denge kurmaya çalışan Metamodern sanat, günümüz gerçekliğinin karmaşıklıklarını ve çelişkilerini kabul eder. Oyunculuğa ve yaratmanın zevkine değer verirken, yapay yaratımların dünyayı benzersiz ve yenilikçi yollarla yansıtma ve yorumlama gücünü ve potansiyelini tanır.
- Postmodernizmin alaycılığını ve kopukluğunu reddeden Metamodern sanat, umudu, iyimserliği ve samimiyeti benimser. Metamodernin sürekli değişim ve istikrarsızlık durumunu yansıtan dinamik bir akış hissi yaratır ve başkalarını daha kapsayıcı, şefkatli ve umutlu bir dünya yaratmaya davet eder; taklit, pastiş, saygı duruşu, parodi ve hiciv gibi teknikleri kullanarak çağdaş kültür ve toplum hakkında yorum yapar ve eleştirir.
VII. Metamodernizm, mimari ve tasarımda yeni teknolojilere ve sürdürülebilirliğe öncelik verirken, ilham için geçmişe de bakar. Geleneksel ve yeni medyanın entegrasyonuna, türlerin ve stillerin karışımına ve farklı kültürel ve tarihi bağlamlardan unsurların dahil edilmesine değer verir.
VIII. Atmosfer, metamodern sanatın ayrılmaz bir parçasıdır ve onu duyguları uyandırmak ve bir yer veya zaman duygusu yaratmak için kullanın. Bu atmosfer, bir mesaj veya kir iletmek veya izleyicide belirli bir duygusal tepki yaratmak için kullanılabilir.
- Metamodern sanat ilerici, ileri görüşlü, öz-yansıtıcı, empatik, kararsız, toplumsal ve politik katılıma bağlı, disiplinlerarası ve işbirlikçidir ve meydan okuma, ilham verme ve heyecanlandırma konusunda yeniliğin gücüne değer verir.
- Metamodern sanat, bireysel sanatçının gerçekliğini ifade eder ve izleyiciler arasında empatiyi teşvik eder, insan deneyiminin ve bakış açılarının çeşitliliğini yansıtır ve kişisel deneyimleri ve duyguları yansıtırken başkalarından yorum ve anlayış ister.
F-Metamodern Sanatı Anlayabilmek:
Metamodern resim sanatını anlayabilmek için bir resimde aşağıdaki özelliklerin bir kaçının değil, çoğunun uyum içinde bir arada varlığını aramakta yarar bulunmaktadır.
1) Empatik Refleksivite* (“Hayat Bir Film Olarak”)
2) Anlatı Çift Çerçevesi (Eshelman’ın Performatizmi )
3) Karşıtlıklar Arasında Salınım
4) Tuhaf
5) Küçük (metamodern minimalizm)
6) Destansı (metamodern maksimalizm)
7) Yapıcı Pastiş
8) İroni
9) Normcore
10) Aşırı Yansıtma (Antropomorfizasyon)
11) Meta-Sevimli
Sanatta Metamodernizm Nasıl Tespit Edilir?: Bir dahaki sefere bir galeriye gittiğinizde veya internette sanat eserleri arasında gezinirken şu özelliklere sahip eserleri aramanız tavsiye olunur:
- Hem ciddi hem de şakacı hissedin
- Eski ve yeni teknikleri birleştirin
- Samimi ama öz farkındalığı yüksek görünün
- Vaaz vermeden önemli konulara değinin
- Hissettirirken düşündürür
Netice; konuya doğrudan kabul ve retler yerine metamodern kavramından hareketle metamodern sanat ve metamodern estetik kavramlarının öncelikle araştırılması ve bütünlük içinde değerlendirilmesi gerektiği düşüncesindeyim. Metamodern sanat konusunda algılamayı kolaylaştırmak için resim sanatı üzerinden dünyadan ve ülkemizden bazı örnekler yazı içinde mevcuttur. Sizce bu kapsamda değerlendirebileceğimiz sanatçılarımız mevcut mudur?
NOT: Bu yazı ağırlıklı olarak https://www.alfredstoll.com/metamodern-art web sayfasında metamodern sanat üzerine yazılmış yazıların tercümesi olup, kavramın ülkemizde yeni olması ve anlaşılmada güçlük yaşanması ihtimaline yer vermemek için yazıda düzeltmeler ve eklemeler yapılmıştır.
Bir Cevap Bırakın