O ılık günlerde dağılırdı kasvetim; buluştuğumuz an
Alınganlığın günbatımıyla uzağa gittiği
Keskin rüzgârla açılan sesten pencereler
Doygun anılar kestirirdi gece salıncağında; unutulmaya yatkın
Geçici evler inşa ederdim kendime kar sularından
Yeni sert eski kırılgan acılar aksın diye; suretler de
Dağ yamacında yaban çiçeklerinin gözleri
Tanıklığıyla otururdu yanı başımda; biçimler de
Çavlan, su tohumları ekerdi kaynağından yerin döşeğine
Dafni’ nin Gözyaşları ve kaçışın sonsuz imi
Saçlarının dalgasıyla kayalığı yumuşatan akarsu
Bana düşense uzlaşı, yaşamak güdüsüyle; gizlice savaştığım
Resim: Ekrem Kadak
Bir Cevap Bırakın