uzaklaşıyor zaman
akçaağaç
çan çiçekleri
ve birkaç defne yaprağı
gündüzler ve geceler
benim olmadığım yerdir sonsuzluk
Omeomeria
ve hakikat tüketilmiş bir soluk
çağrılan bir kuş ağaçta,
kabuğuna dönen ruh
cisimleşmiş ses
kül ya da toprak renginde bir yokluk
ya da ölçüsüz, kararsız, sürekli bir rastlantı
Omeomeria
kendi sesinin buzul çağındasın
her şeyi içine alarak genişleyen
etten, kemikten
ölümden yana,
bütün unutulmuşlar gibi
kanın alevlerinde gizlenmiş olanı bilip, arayarak
Omeomeria
kalkanlara çarpan kılıçlar
kurtuluş kehanetleri
semboller
savaş gürültüsüdür bu duyduğun
tamamlanmamış olanın yetkinliğinde saklı olan anlamın
yok edilemez dehşeti
yeryüzü
bir gövde, bir evren
kaybolmuyor hiçbir şey
hiçbir şey unutulmuyor
Omeomeria
ceviz ağaçları, yorgun rüzgarlar
yorgun evler
karanlığa benziyor bütün söylediklerimiz
yansıyıp, kaybolan günlere
Resim: Ekrem Kahraman
Bir Cevap Bırakın