Yaza doğru ilerleyen yapışkan sıcak Ruhun gözelerinde sühalar, kan pıhtıları Kemiriyor efkarımı; git gide kararıyor Sahipsiz rüyalar asılı pencere Gölgede güneşlikler Her gördüğümde teninden bir parça koparıyor Tanrım bana bir avcı gönder Önce öldürsün… Sessiz bir orman, sakin bir nehir Ya kıyısındayım, ya dağ başında Zarif bir kadının ayak sesleri parke taşlarında Işıklı vitrinler karbonmonoksit...
Son Yazılar:
1218. Sokak (Şiir)
MODERNİZMİN ÇÖKÜŞÜ: POSTMODERNİZM
G-art Galeri’den Yeni Sergi: Everybody Knows-Herkes Biliyor…
Pandemide evde kal(a)mayanların güncesi: Sonbaharda Ölmek
METAMODERN SANAT
Sinema Tarihinde Köşe Taşı: Alain Resnais
İKİ KİMLİK ARASINDA: BİR ÖĞRETMEN-YAZARIN HİKÂYESİ
ESSAOUİRA DÜNYAYA TANITILIYOR
Apollon ve Dionisos Arasında: Sandrine Prévot
Mavi Bir Gece
Özdemir İnce’ye Dil, Kimlik ve Edebiyat Üzerine Bir Cevap: Şiirin Uyruğu Olur mu?
Istanbul Concept Studio’dan Yeni Sergi: “İyi Yolculuklar | Have a Nice Trip”
ÂŞIK MAHSUNİ ŞERİF: HALKIN GÖNLÜNDE BİR DAĞ GİBİ
ARTCONTACT İSTANBUL 2025
Hasan Sarıtaş Galeri’den Yeni Sergi: Filiz Kallenci-“ESSE”
İRAN’DAN BİR FOTOĞRAF SANATÇISI: ALİ DAGHİGH
İlhan Koman: Akdeniz’e Doğru sergisi
Sait Faik’in adasında bir Hollandalı: Koenraad Marinus Van Lier
Çekirdek kabuğu
Ana Sayfa
Ali Kümesöğütlü
Yazar: Ali Kümesöğütlü
KENDİNE AĞIR (ŞİİR)
Hayatın tuvalini esmer gülüşlerin rengine boyamaya çalışırken Ruhumun puslu coğrafyasına dağılmış can kırıklarının İzlerini taşıdığını bilmiyordum fırçanın Hangi rengine uzandıysam hayal kurmanın Kendimden biraz daha uzaklaştım Bakıra çalan mesafelerle Bazen ıslık sesleriyle yankılanan Bazen ıssızlıktan damar damar çatlayan Yalnız yarım kalmış ve sahipsiz haritalarda İsmine rastlayabileceğiniz Üstelik sonunun nereye varacağı belli olmayan yollarda, Düşse kırılacak,...