Oksitosin (Şiir)
kimse değildi geçen rüzgar ve kuşlardan başka
bugün ruhu avlanmış yeşilin
bir gül yavruladı avcuma
gülde oksitosin kokusu suda kırılan
sen sıfırdın ben artı
ağır ağır yok olan bir varlık ikindi yalnızlığı
tıpası patlak ekinoks telaşında
yanmadan yakar yüzü çillenmiş gözü mavi
beyaz kedilerin sağır olduğunu bugün öğrendim
kuyrukta bengoviller sıcak ama ürkek toprak
hep parlak güneş kibri hep yağmur bereketi
nervürlü vav karanlığın bekçisi
uçan balonaları sırtıma yükledim
yerçekimi de yokmuş aslında
eriyen düşün kaskatı kokusu
esen poyraz yakalanma derdini geçmiş
bariyerlerini kırmış belli ki içmiş yasak sulardan
dudak izi kalmış kadehte kısık kısık inip kalkan
bayat ekmek, küflü peynir, kalemini besleyen deniz
Resim: Horasan

Bir Cevap Bırakın

E-posta adresiniz yayınlanmayacaktır.