Aralıklı puslu perdeden
Gözlerim haramdan habersiz
Soyuyordu sarraf bedenini
Zevk veren bir korkuyla derinden
Göğsümde doğmaya yakın şiddetiyle harlanan zelzelen
Nefesimde daha önce adını hiç bilmediğim
Sıra dağlara
Bendeki seni resmeden bir hastalık
Bilmiyorum belki de erişilmesi
Azgın ufuk çizgisinde salonu inleten bir tragedya
Yakarışlar sahnenin ızdırabını ele verirken
Hıçkırıklarım dilimde buharlaşıyordu
Harabeleşmeye durmuş yüreğim
Vaktiyle
Gözlerimin günahkarlığı kadar cesur olsaydı
Pembeye çalan yakarış sahnesinde
Arsız ve yüzsüz sinem
Binlerce çift gözü kanlı edasıyla selamlardı
Salondan yükselen kara lekeli alkış sesleri
Kıyamete kolonya tutarken cam buğusu gözlerimden
Bilmiyordum verdiğim nefesin
Bıçağın keskin acısına ayna tutan boynunla
Bedeninle cehennemi konuşturan kostümün arasında
Son bulacağını
Resim: Andrew Wyeth
Bir Cevap Bırakın