Dünün ekmeğini almakta adam
Üstünde başkasının hikâyesinde eskimiş gömlek
Kendince geçmişi istifliyor kuyrukta
Şu zamanda şurada unuttuğu huzur
Usulca okşayıp geçiyor yüzündeki kırışıklığı
Kim demişti ‘yaz gelir ve kederler biter’
Çekilir kendi sularında dinlenceye
Yaprakların toprağa kavuştuğu günlere değin
Oysa iklim değişti
Başka sözcüklerle başka cümlelerin devrinde
Bir kadın saçlarını esmerliğine düşürüyor
Kadın her gece onu bir rüyaya sürüklüyor durmadan
Şehrin sırı dökülmüş mekânlarında gezdiriyor
Biriktikçe eskinin defterine yaka ilikliyor adam
Adam hafızanın sahanlığında hep ekmeğine sarılıyor.
Resim: Mehmet Güreli
Bir Cevap Bırakın