umut
kendiliğindenliğin rüzgarı altında
yaşayanlar için
hakikatten daha etkilidir
onlara bir serüven yazın
serüvene bir kahraman
kötülüğün karanlık ile adlandırıldığı
kasvetli gecede yükselen bir meşale
onun suretinin hayali olsun
çünkü çaresizlik geciktirir hakikati anlamayı
gecikmeler bazen üç yüz yıl sürer
bu yüzden iyilerin zafer hikayesidir umut
kendini şenlikle taçlandırır dansla uçuşur
aşk duygusuna benzer
ateş sıçramaları gördürür
iyi duygular böylesi hikayelerde
kötülerin bile kalplerini güldürür
onlara bütün zafer hikayelerini anlatın
sonunda yenildiğini kötülerin
umut işte
hep sonradan yazılmayı bekleyen
boş beyaz bir kağıttır
herkes bilir ya da öyle söylenir
onun boşluğunu iyi duygular doldurur
umut ateş çemberinin içindeki
tatlı bir yalan desem
bütün masallar kül olur
kahramanlar ölür
zafer şölenlerine karanlık çöker
umut sokak lambasının altında
godot’u beklemek desem
bütün devrimler karşı devrimle yıkılır
tarihin sonu gelir
gelecek barbarlara kalır
peki umut neresinde hakikatin
şiirinin bir yerinde şöyle diyor baht
“ben umut etmem hareket ederim”
umut
hakikatin içindeki devinim mi
bilincin kalkışması diye görünüyor
halkın ayağa kalktığı her yerde
tarihe not düşülen devrimler
umut tekrarın tekrarı mı
onun yanıp söndüğü
bir zaman sarkıcı mı
gece ve gündüz
nedir Umut
hakikatin sıska çocuğu mu
yol haritası mı hareketin
cılız Işık
zerre
zor nefes
neden onun adının imkanları bu denli kıt
gülünç tanrıların ulvi lakırdıları ile
umudu nasıl ayırabiliriz
sanki ya da tam öyle
umudun üvey kardeşi İnanç
karışıyorlar birbirlerine
bir organdan daha fazlası
insanın kalbi gibi umut
geleceği ve bütün güzel günleri
içine sığdırabildiğimiz
ve doldukça genişleyebilen
bir yok ülke umut
tatlı yanılsama
şefkatli anne
hayatta kalma esini
iştahlı dilekler
umut
değiştirme gücünün uyandırdığı dev
Resim: Özgür Korkmazgil
Bir Cevap Bırakın