doğurdum 7
onlar dedi ki 7
karnımdan saçılmış sayısız hücre
sarıldı göğsüme hayvan pençeleriyle
onlar dedi ki 7
7 kayıp sırt şimdi
barut kokuyordu aradım 7 sokak
karnımda dünyanın boşluğunu taşıdım 7
kat kat çıktım harabelerin arasından
kızlarım –bir ağaç yarıldığında
oğullarım –bir çukura dolduğunda yağmur
sokak ortasında metale değiyor elim
derime geçen pas boyuyor yeryüzünü
kelimelerin arasında tırtıklı dilim
onlar dedi ki 7
7’nin gözleri yok – ağzı – burnu – ayakları
7 acıkmaz – susamaz – bakmaz – koklamaz
7 uyumaz – ağlamaz – gülmez – sarılmaz
dokunduğumda gölgesine gün açmaz değil mi
sokak ortasına kendimi attım
dişledim toprağı – demiri – taşı çiğnedim
sütümü saldım karanlık gözlerinize
büyücüyüm evet, tam çatlarken orta yerinden hayat
öldüğümü sandınız. 7 bakış fırlattım göğe
7 parçaya ayrılırım da
bulamazsınız beni
ben Sabah
her yıldızın altında
doğururum yedi canlı
*Suriye’de yoğun bombardıman altındaki Halep’te, 7 çocuğunu kaybeden anne Sabah, son nefesini tekerlekli sandalye üzerinde sokak sokak doktor ararken verdi.
Resim: Kathe Kollwitz
Bir Cevap Bırakın