Rindlerin Akşamı
Dönülmez akşamın ufkundayız. Vakit çok geç.
Bu son fasıldır, ey ömrüm; nasıl geçersen geç.
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile
avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
geçince başlayacak bitmeyen sükûnlu gece.
Guruba karşı bu son bahçelerde keyfince
ya aşk içinde harab ol, ya şevk içinde, gönül.
Ya lale açmalıdır göğsümüzde yahut gül.
Quiet Evening
On our horizon lies the evening, near the end.
The final act, O Life; pass as you please, as a friend.
Returnint to this world? One could imagine, but
would I seek comfort in such consolation? I’d rather not.
The quiet, never-ending night will start when I pass
through the great gate that opens its wide wings
into the black void -with no sunrise behind.
O Heart, watching the sunset, in this last garden, find
love, joy, dissolving towards the… pause.
Let a tulip flourish on my chest -or a rose.
Çevirenin Notu:
Yahya Kemal’in Sessiz Gemi şiiri
beni 1958’de beş yaşımda derinden etkilemişti.
Bu çeviri ile ona teşekkür etmiş sayılsam?
İngilizce yazdığımda, 1994’ten beri
hep danıştığım dostum Beverly Barbey’e
ayrıca teşekkür ederim.
Yahya Kemal 1958’de ölmüş.
Ne tesadüf! Beni etkilemiş olarak.
Katkılar katkılara yol açsın.
Bir Cevap Bırakın