Pompei (Şiir)

sessizlik örter taş bedenleri
kül, zamanı

gecenin taş kalbi
bir unutuş çatlağına

kör rüzgâr
suskun gövdeye
hafızanın külleri
ışığa doğru savrulur
gölgeleriyle konuşan ses

boş odalarda
ve sessizliğin ortasında
yalnızlığın beden çığlıkları

karanlığın derinliğine
zamanın
dilin sustuğu fısıldar geceye

bir an bir çırpıda
ve kül
ışığa doğru
sonsuz bir sessizliğe
kayıp şehir için pompei

 

Bir Cevap Bırakın

E-posta adresiniz yayınlanmayacaktır.