En başta toprak
bir şeyin tavı geçince
önünde bomboş bir yıl
içinde derin bir keder
yazılır hesabına.
Tavındayken
ne önce ne sonra
-elmayı ısırdığında-
bir anlığına
dönmeyi unutmalı dünya.
-ilk öpüşmenin tadı
unutulmaz işte bu yüzden-
O demir
kara kömür kızarırken
akkor deminde çekiçlenir
hızla alınır örsün üstünden
daldırılır suya, ne geç ne erken.
Hâlâ göğsüm körük benim
kalbimde hiç sönmeyen kor
demirciydim ya ben eskiden.
En başta toprak
bir şeyin tavı geçince
hiç durmayan kulak çınlaması
bitmeyen pişmanlık olur hayat.
Resim: Ekrem Kahraman
Bir Cevap Bırakın