Bir defasında fotografın resmedilmiş bir portrenin yerini alamayacağı gerçeği üzerine bir sanatçıyla tartışmak durumunda kalmıştım. Gayet emin bir biçimde, fotografın bir şans anı, oysa resmedilen portrenin gözlemlenmiş anlarının toplamı, dahası, niteliklerinin tasviri olduğunu söylüyordu. Sanatçı hiç bir zaman gerçek yaşamdaki bir insanın objektif sentezini eklememişti ama bireyselleştirmişti, idealize etmişti ve düşleyip aktarmıştı – sanki kişisel...
Son Yazılar:
Jandarma (Şiir)
İçeriden Dışarıya: Bayburtlu Kadınlardan Hikâyeler
Yeni Kitap // Spinoza Marx’la Buluştuğunda // Tracie Matysik
GÜNEŞE UÇAN KANATLAR
İçteki Putların Çağı: Asaf Hâlet Çelebi’nin “İbrâhim” Şiiri Üzerine Bir Okuma
Ankara Film Festivali’nde ‘Taptaze’ filmler
YENİ KİTAP: OPERA VE BALEDE MİMARLIK
ÇÜRÜMELİSİN INGRID ÇÜNKÜ DÖNEM ÇÜRÜMÜŞ!
Yirmi Sekizinci Rüya: Bu, Çocukluktan Kalma (Şiir)
Pompei (Şiir)
Şairin Odası Nasıl Çalındı?
YAŞADIKLARIM ÜZERİNE BİR YAPBOZ DENEMESİ
Yahya Kemal Beyatlı ve Rindlerin Akşamı
Cinler Sınırımızdaydı Yapıştırılmış Kaşlarıyla (Şiir)
YANGI (ŞİİR)
Ankara Garı (Şiir)
Kafka’nın Dönüşüm Kitabının Çeviri Karşılaştırmaları
Dahi Kadınlar – Dikkate Alınmayan Kadınlardan Dünyayı Değiştiren Kadınlara
şimdi bir ömür daha lazım (prolog)
Ana Sayfa
Alexandr Rodchenko
