1.
Mr. Ozbek bir konser için Bodrum –Türkiye’deyim. Sizi yakından tanımak, yüz yüze görüşmek için bunun iyi bir şans olduğunu düşünüyorum.
Aramanızı bekleyeceğim.
Sizin. Natalia
Natalia….
Onunla Petersburg’da karşılaşmıştık. Ülkelerin müziksel geçmişi üzerine bir araştırma yapmak için oradaydım. Doğrusu sahnede harikalar yaratan bu narin genç kızı hayranlıkla izlemiştim. Bir buket çiçekle kutladığım bu hanım, beni ailesiyle birlikte yaşadığı alçak gönüllü, ama sakin zarif bir evde ağırladı. Oradan ayrıldıktan sonra uzun süre görüşmedik. Sadece uzaktan konserlerini ve durmadan yükselen kariyerini izliyordum.
Bir ara bana acı bir hikaye anlatmıştı, çok acı bir hikaye:
Sovyetler’in zor günlerinde, Sibirya yakınlarında bir yere müzik öğretmeni olarak atanmış. Ve o küçük yerleşim yerinde, sobasız yatakhanelerde tir tir titreşen, üstelik bütün hakları yenilen bir çocuklar topluluğunun varlığı onu pek yaralamış. Ve o kasabaya “Solan Şehir” adını vermiş. O kadar büyük bir sarsıntı yaşamış ki şiddet ve geri kalmışlık ortamında; neredeyse bütün anıları arasında o tür bir yaşantının bitmek tükenmek bilmeyen bir acısı vardı bu zarif genç kızın. Doğrusu derinden sarstı beni bu hikaye..
Yıllar sonra ondan aldığım mektupta, ciğerlerinin yaralı olduğunu söylüyordu, demek ki Ravel müziğiyle dolu bu ince ruhlu kız, yine yeteneğin kişiye verilmiş bir ceza olduğunu kanıtlar biçimde güzel kalbi nedeniyle hasta olmuştu… İstanbul- Petersburg hattı ile yaklaşık dört saatlik bir sürede ulaşabildim ona….
Beni onun yattığı kanepenin yanında bir sandalyeye oturtmuşlardı. Hiç değişmemiş hiç yaşlanmamıştı. Biraz zayıflamıştı sadece. Uyuyordu. Dudakları kupkuru rengi mahzundu. Herkes susuyordu. Niçin susuyorlardı bilmiyorum. Bir an yüzüne yayılan bir gülümseme fark ettim. “Rüyasında ne görüyor acaba” dedim içimden. İçeride bana kahve yapıyorlardı. Ayağa kalktım, sadece “Kurtuldu dedim işte kurtuldu“. Ve kahvemi beklemeksizin merdivenlere yürüyüp aşağıya indim. Dışarıda kız çocukları ip atlıyorlardı. İplerinin üzerinden atladım güldüler. Bir süre bahçede, havuz başında oyalandım. Ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Sanırım sadece on beş dakika. Evden otuz metre kadar uzaklaşmıştım ki az önce ayrıldığım evin balkonundan inanılmaz içli bir müzik sesi duyulmaya başladı. Bir daha kemanını çalmamaya yeminli bir sanatçının inanılmaz müziğiydi bu. “Solan Şehir”in sonsuz acılarla dolu hikayesi işte son bulmuştu.
Sigaramı yaktım ve gülümsedim.
2.
Natalia’ya bakıyorum, Marmaris’in yürek titreten ay ışığında karşımda. İçimden şöyle geçiyor, bu narin yüz nasıl olur da bu kadar acıyla karşılaşır ve başa çıkar. Ve bana Petersburg’da uykuda kendisini gülümseten rüyasını anlatıyor: …
Natalia’nın rüyası…
Natalia, ben onun başında acı içinde beklerken o hala bir sanatçı umudunun bilinçaltı ile, bir rüya görmektedir. Rüyasında, duvarlarından sular sızan karanlık bir mağaradadır. “Tanrım der, burası çok soğuk, çok da rutubetli, öleceğim burada, üstelik çok hastayım”. Bir ışık görür derin bir dehlizde ve oraya koşar. Birden karşısına güneşle dolu bir mekan çıkar. Inanılmaz bir ışık yağmuru, şiirler şiiri bir tabiat ve inanılmaz bir yer, “Solan Şehir”. Sonra kendisini bu şehrin meydanında bulur, O an, bir zamanlar sonsuz yoksulluktaki, ama şimdi Kremlin benzeri bu meydan yıllar önce ayrıldığı kasabaya ne kadar da çok benzemektedir. Şehir içinde kolej giysili flüt çalan bir kız çocuğuna rastlar. Kız ona “Ben buranın lisesinin öğrencisiyim” der. “Boşuna üzülmüşüm”der Natalia, “Meğer ben uyurken yurduma bahar gelmiş…. “
Natalia uyanır.
3.
Bir şey duymuştum, acı bir söz: “Bazı insanlar, yetenekleri ve kişilikleri nedeniyle sınırda yaşarlar. En küçük bir olumsuzlukta sınırı geçerler..” Böyle baktım Natalia’nın acılı genç yüzüne. Ve gülümsedim. Gülümsemenin bulaşıcı olduğunu sanacak kadar aptaldım bir zamanlar.
Şimdi ne zaman Petersburg damgalı bir mektup alsam için için ürperirim. Orada anılarıyla ve acılarıyla bir büyük sanatçı, bir güzel kız yaşıyor.
İşte böyle benim Natalia’mın hikayesi böyle oldu. Dağınık bir hikaye yazdım size; ama darmadağınık hayatlardan dingin ve huzurlu bir hikaye çıkamıyor.
Bir Cevap Bırakın