Aramaya başladığında bulmuyorsun
Aramayı bıraktığında başlıyor düşün
Kimseyi bulmuyorsun
Kimseler bulunmaz aradığında.
Oldu şimdi bak
Öldü içindeki bütün sevinçler
Büyümedin, yürüdün sen
Yürüdün geçtiğin yolları yeniden
Yeniden katettin belki de.
Büyüttün ya da içindeki çocuğu
Ya da öldürdün onu.
Kimseyi bulmuyorsun bak
Yürümenin cazibesi bu.
Mahkum ettin yeniden
Yaşamaya kendini
Yeniden doğdun çünkü
Kaçışlarını yaşadın
Tükenişlerini gördün sevmenin
Dünyaya göre biri oldun
Dünyaca yaşadın
Dünyayı da düşündün
Dünyanı da
Ellerin yanarken.
Ellerin yanarken
Bir çiçeğe dokundun ve güldün
Yaşamın sırrına erdin
Yaşamın sırrına erdin; çünkü sevildin.
Çünkü her şey öyledir
Nedir ki sebepsiz çevrende olsun
Sen aldın onları içine
Farkına vardın düşünün.
Bunu da daha önce gördün
Kıyamadın dalından koparmaya
Herkes kendi dünyasından sesleniyor birbirine
Aynası bu oluyor kendiliğin, kendi olmanın.
Kendiliği yerine
Başkası olmayı seçmesi
Ne tuhaftır kişinin
Ne tuhaftır sıradanlığı kalabalıkların.
Bir şehir bile böyle küser kendine
Kendine benzetir içinde yaşayanı
Betonu soğuk, kedisi mutsuz
Kuşları bile ürkektir.
Resim: Paula Rego (ayrıntı)
Bir Cevap Bırakın