Üç beş kalın baş
Uçuşur rüzgarların eteğinde.
Bilirsin bitmez gündoğumunun
Serseri sevdalara döktüğü tuzlar.
Sonrası boşluk
Ve zaman…
Uçsuz bucaksız uzayda
Yitmeden giden.
Savrulur tozları cebimdeki yıldızlardan kalma ışığın.
Sen bitsin istersin de
Bırakmaz karanlıkta yüzen balıklar
Öyle ha deyince biter mi hiç?
Uzun uzun soluklanır gelgitlerde
Şişer şişer, inmez.
Nokta desen değil.
Nokta bile değil de
Yine de ister ki sonsuz olsun
Üstelik bile bile her şeyin sonunu.
Bir çiçeğe gönlünü vermiş gibi
Sulamak istersin ama nafile.
Büyümez avuçlarında bu aksi ışık.
Savrulur tozları cebimdeki yıldızlardan kalma tohumu.
Hiç bu kadar gömülür mü insan içine?
Çiçeğin, yaprağın, dalın
Batmaz mı ışığı dikenli, kirli ellerine?
Tutar fanusa koyarsın.
Ama havasız susuz nasıl yaşar ki
Umudunu bağladığın çaputlar içinde.
Heykel: Ron Mueck
Bir Cevap Bırakın